زمان و کیفیت نزول کتب آسمانی

خداوند متعال کتاب های آسمانی را برای هدایت انسان ها به دست انبیاء فرستاد تا بشر را به سرمنزل مقصود برسانند. کتاب های آسمانی متعددی چون «صحف» را بر ابراهیم(ع) و نوح(ع)، «تورات» را بر موسی(ع) و «انجیل» را بر عیسی(ع) فرستاده که جامع تر از همه آن ها «قرآن مجید» است. اگر این کتاب ها نازل نمی شد، انسان در مسیر خداشناسی و عبادت پروردگار گرفتار خطا می شد و از اصول تقوا و اخلاق و تربیت و نیز قوانین اجتماعی مورد نیازش دور می ماند.

قرآن، کتابی است که خدای تعالی آن را بر پیامبر گرامیش محمد(ص) نازل کرد و به این جهت آن را قرآن نامید که قبلاً از جنس خواندنی ها نبود و برای اینکه در خور فهم بشر شود، آن را به دفعات نازل کرد تا در قالب فهم بشر مادی درآید.

خداوند متعال در آیات سوره قدر، تلویحاً و در آیه ۱۸۵ سوره بقره به وضوح، می فرماید: ((شَهْرُ رَمَضانَ الّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدًی لِلنّاسِ وَ بَیناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکمُ الشّهْرَ فَلْیصُمْهُ))؛ «ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن برای هدایت بشر و راهنمایی و تشخیص حق از باطل نازل شده است، پس هر کس ماه رمضان را دریابد باید تمام آن ماه را روزه بدارد».

نه تنها قرآن، بلکه کتب دیگر آسمانی نیز در ماه رمضان نازل شده اند. بنابراین می توان گفت ماه رمضان، ماه نزول کتب آسمانی است که خود، رحمتی است از طرف خداوند بر بندگان که با ماه رحمت خدا نیز سازگاری دارد.